حجر

بنده شكايتي مبني بر سو استفاده از ضعف نفس پدرم و انتقال اموال و املاك پدر بنام افرادي (خواهرم و شوهرش) به دادسرا ارائه دادم. محجوريت پدرم بنا به راي پزشكي قانوني حداقل از تاريخ بهمن ماه 1396 تعيين شد. دادسرا قرار منع تعقيب متشكي عنه را صادر نمود و دادگاه محترم نيز به استناد همين تاريخ واينكه اموال پدرم قبل از اين تاريخ (سال 93 ) بنام اين افراد سند خورده است از پيگيري بيشتر پرونده امتناع نمود و قرار منع تعقيب صادره از سوي بازپرس محترم را در مورد اين دو فرد (خواهرم و همسرش) تائيد نمود، در حالي كه اذعان مي فرماييد كه مطابق ماده 596 قانون مجازات اسلامي قانونگذار اثبات و احراز حجر را لازمه تحقق بزه سوء استفاده از ضعف نفس و هوي و هوس شخص غير رشيد ندانسته بلكه سو استفاده از ضعف ضعف نفس و حتي هوي و هوس را شرط كافي در جهت وقوع بزه قلمداد مي نمايد
( جملات فوق برگرفته از نمونه حكم صادره به شماره دادنامه: ۹۰۰۰۲۹۲۵ تاريخ 22/2/90مرجع صدور: شعبه ۱۰۷۲ محترم دادگاه عمومی جزايي تهران كه در وب سايت قوه قضايئه براي مطالعه كارشناسان امر گذاشته شده است، مي باشند). به هر حال راي دادگاه صادر شد و اعلام گرديد كه بنده حق اعتراض ندارم. بدين ترتيب بنده به عنوان تنها پسر خانواده و ديگر خواهرم عملا” از ارث پدري محروم گشته ايم چرا كه تمام دار و ندار پدرم از مالكيت ايشان خارج شده است. خواهرم لا استفاده از قرار منع تعقيب صادره در شوراي حل اختلاف شكايتي از من نمود و درخواست پرداخت هزينه دادرسي و حف الوكاله وكيل خود را به مبلغ پنج ميليون و پانصد هزار تومان نمود و شوراي حل احتلاف نيز همين مبلغ را تائئد نمود و بنده را موظف به پرداخت خسارت فوق نمود اينك بنده 20 روز فرصت اعتراض به اين راي شوراي مذكور را دارم. حال سوال بنده اين است كه مگر بنده در اين دادنامه هاي صادره محكوم به جرم انتساب تهمت و افترا شده ام كه مي بايست خسارت دادرسي و حق الوكاله وكيل را پرداخت نمايم. بنده در مقام احقاق حق و تظلم خواهي نتوانسته ام دلايل كافي در مورد سال محجوريت پدرم را ارائه دهم امري كه پزشكي قانوني نيز در نبود مدارك كافي نتوانسته زمان دقيق آن را تعيين نمايد و زمان آن را حداقل از زمان معرفي به آن مركز اعلام نموده است. و اگر پاسخ مثبت است بنده مي بايست هر مبلغ هزينه وكيل ايشان را پرداخت كنم و در اين مورد قوانين و محدودت و سقفي از سوي دادگاه در نظر گرفته نمي شود؟