یادداشتی برای بی عدالتی

سلام.سخنی داشتم بابت رای صادره زندگیم ؛ خانمم در زمان عروسی خودزنی میکنه و به دادگاه بابت نفقه شکایت ، دادگاهی تشکیل میشه در اوایل زیرنظر دادیار 2بار با اعتراف های زیاد به اشتباه از سمت خانمم رای به نفع من داده میشه اما بعداز اعتراض رای؛ پرونده بدست قاضی ای میفته که نسبت فامیل دور با خانواده خانمم داره ؛ که این قاضی با دوتا سوال از من ، سوالی جهت رفع تکلیف ، رای مغرضانه ای رو میده به این شرح برعیله من که یک دسال حبس و ترک انفاق . ؛ من به این رای اعتراض میکنم و به تجدیدنظر فرستاده میشه و بعدازحضور و سوال وجواب و اعتراف های خانمم رای رو میده که آدم وعالم هنگ میکنه به این مضنون که تایید حکم مبنی بر ترک انفاق و معلق بودن اجرای مجازات.درصورتی این رای صادرمیشه که جلوی چشم ما ازبین دوتا قاضی یکیشون بهش اثبات شده بود که حق بامنه ولی اون یکی اصرار به احضار شاهد میکنه؛ بقول همون قاضی وجود شاهد فقط برای قتل هستش نع برای طرح دعوا نفقه.بهرحال رای رو میده که فقط دارم به بی عدالتی قضات و دادگاه ها یقین پیدا میکنم. جالب اینجاست اگه ترک انفاق اثبات شده چرا حکم مجازات رو لغو میکنید؟ این حکم منو به یاد حرف رئیس دادستان کشور در زمستان سال قبل میندازه که میگفت از قاضی ای سوال کردم که در روز چندتا پرونده خانواده رو بررسی میکنید ؟ قاضی جواب میده به این مضمون که روزی حداقل 10 پرونده.باز سوال میکنه چندتاش منجربه رای میشه؟ جواب میده حداقل دوسوم پرونده ها.میگه شما چطور در عرض نیم ساعت متوجه میشید که حق با کدومشونه؟ کدوم راست میگه کدوم دروغ؟/ جواب جالبی میده که اوج بی عدالتیه ؛ میگه وقت نداریم و پرونده زیاده یه جوری باید ببندیمشون.اینه دادگاه های ایران./.