به نقل از دپارتمان کیفری موسسه حقوقی اریکه عدل ، از آن جایی که قصاص در زندگی فردی و اجتماعی، مادی و معنوی انسان‌ها تاثیر بسزایی دارد قرآن تاکید بر آن داشته و آن را مایه حیات بشر می‌شمارد.
کیفر قصاص عضو یکی از مهمترین احکام اسلامی و بخشی از مجازات کیفری نظام حقوقی ایران است که در فضای مجازات جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص موضوع فحص و مطالعه قرار می‌گیرد.
این مجازات هم در فقه و هم در حقوق ایران مورد دقت و توجه فراوان قرار گرفته و احکام آن به تفصیل تشریح گشته اند.
ماده 386 قانون مجازات اسلامی می‌گوید: مجازات جنایت عمدی بر عضو در صورت تقاضای مجنیٌ‌علیه یا ولی او و وجود سایر شرایط مقرر در قانون، قصاص و در غیر این‌صورت مطابق قانون از حیث دیه و تعزیر عمل می‌شود.
اما در قصاص عضو، علاوه بر شرایط عمومی قصاص، شرایط زیر باید رعایت شود:
الف- محل عضو مورد قصاص، با مورد جنایت یکی باشد.
ب- قصاص با مقدار جنایت، مساوی باشد.
پ- خوف تلف مرتکب یا صدمه بر عضو دیگر نباشد.
ت- قصاص عضو سالم، در مقابل عضو ناسالم نباشد.
ث- قصاص عضو اصلی، در مقابل عضو غیر اصلی نباشد.
ج- قصاص عضو کامل در مقابل عضو ناقص نباشد.
• در صورتی که مجرم دست راست نداشته باشد دست چپ او و چنانچه دست چپ هم نداشته باشد پای او قصاص می‌شود.
• رعایت تساوی مقدار طول و عرض، در قصاص جراحات لازم است.
• اگر طول عضو مورد قصاص، کمتر از طول عضو آسیب دیده در مجنی‌علیه باشد، قصاص نباید به عضو دیگر سرایت کند و نسبت به مازاد جنایت، دیه گرفته می‌شود.
• میزان در عمق جنایت، صدق عنوان جنایت وارده است.
• اگر عضو مورد جنایت، سالم یا کامل باشد و عضو مرتکب، ناسالم یا ناقص باشد، مجنی‌علیه می‌تواند قصاص کند یا با رضایت مرتکب، دیه بگیرد.
• عضو ناسالم، عضوی است که منفعت اصلی آن از بین رفته باشد مانند عضو فلج و در غیر این صورت، عضو سالم محسوب می‌شود، هرچند دارای ضعف یا بیماری باشد.
• عضو قوی و صحیح، در برابر عضو ضعیف و معیوب غیرفلج، قصاص می‌شود.
• عضو کامل، در برابر عضو ناقص قصاص نمی‌شود.
• عضو ناقص، در برابر عضو کامل قصاص می‌شود که در این صورت، مرتکب باید مابه‌التفاوت دیه را بپردازد.
